29 Ağustos 2012 Çarşamba

Ev Hanımıyım Ben

Tanıtım cümleme böyle yazmak isterdim, istiyordum ve sonunda oldu ev hanımıyım ben. Şimdi şöyle oldu iki hafta önce kuruma ücretsiz izin için dilekçe vermiştim dilekçem onaylanmış gittim bizzat tebbellüg ettim.  13.05.2014 e kadar ev hanımıyım ben, evdeyim yani. Pek özenirdim ev hanımlığına ben beni bildim bileli çalıştığım için pek mutlu sanırdım ev hanımı olma halini. İlk işim gün kurmak olacaktı. Altın günü olur, euro günü olur fark etmez yeter ki gelsin pastalar, gitsin börekler çörekler.
Ama o iş öyle olmadı doğum izniydi biriktirdiğim yıllık izinlerdi derken altı ayı evde geçirdim ve hiç bir güzel tarafını göremedim ve önümde yaklaşık bir buçuk sene daha var evde geçecek ne yapılır bu zamanda diye düşünüp duruyorum şimdilerde.

İşin aslına gelince öğretmenim ben hem de fizik öğretmeni şu öğrencilerin deli gibi korktuğu fizikle oyun oynarım bayılırım fiziğe de öğrencilere de. Fizik anlatmak benim için bir nevi terapi bile denebilir. Yaklaşık on sene dershanelerde öğretmenlik yapmış iken devlet memuru oldum ben. Hem de masa başında dosya yapılan bir kuruma hem de çok dosya yapılan bir kuruma :) Bilenler bilir KPSSP10 puanım yani öğretmenlik puanım 89, bilmem kaç iken öğretmenlik atamasına başvurmadım Ankara'da kalabilmek için. Yaklaşık 10 kişi atıyorlardı zaten benim girdiğim sene. 87 küsur ile Erzincan Refahiye'ye atandı bir fizikçi muhtemel ben orayı tercih etsem onun yerine ben yapıyordum şimdi oralarda Fizik öğretmenliğini. Ama ben bilmem beyim bilir dedim, beni yerim sevdiceğimin yanı dedim gidemedim Ankara'dan. Yazdım düz devlet memurluklarını yine bilenler bilir KPSSP3 puanı 92, bilmem kaç ile atandım Ankara'da dümdüz bir memurluğa. İlk sene asaletim onaylandı ikinci sene ben bebiş yapmaya kara verdim şimdi de ücretsiz izinle evdeyim.

Şimdi ben ev hanımı olarak gün yapıp keyfime bakacağım. Bebişimle gezip tozacağım, kafa nereye ben oraya modunda hayat bana güzel olacak sanıyordum ya. O iş hiç öyle değilmiş :)

Dipteyim sondayım depresyondayım. Bu kadar zaman çalışmış birinin evde oturması mümkün de değilmiş. Hem çocuğa bak hem yemeği yap şeklinde ev hanımlığında level atlamak mümkün olsa da mutlu olmak bu şekilde mümkün değil. Herkes lohusa depresyonundan bahsetmişti de altı ay depresyonunu kimsecikler söylememişti. Bence böyle bir depresyon türü de var. Eeee şimdi nolcak depresyonu bu :) Kesinlikle Asya ile ilgili değil benimle ilgili bir depresyon bu!Şimdi ne yapıcam ya da bişeyler yapmam lazım depresyonu. Her gün birbirinin aynı, ama nasıl oldu da ben yine bugünü pijamalarımla geçirmişim depresyonu bu. Saçıma fön çektirmeyeli (bayramı saymazsak) iki ay oldu depresyonu bu. Emziriyorum ama neden kilo veremiyorum depresyonu bu. Dolapta giyinecek hiç bir şeyim kalmadı depresyonu bu. Yani tamamen kişisel bir depresyon. Ev hanımlığının etkisi ile yardımcı bayan bulamamanın verdiği etki birleşince meydana çığan kaosu saymıyorum bile. Ev bugün süpürülmedi, hayır silinmedi de, ütü neden birikiyor, çamaşırları yıkayalı iki gün oldu yine birikti, bulaşık makinesi her gün mü dolup boşalır, çamaşır suyu bu kadar çabuk nasıl biter depresyonu bu. Sabah kahvaltısı zeytin peynirle olmaz yanına bir şeyler lazım, akşama ne yemek yapılacak, çayın yanına bir de kek yapsam mı depresyonu bu.

Bir de anne olma vasfımdan depresyonuma öyle bir destek var ki o da şöyle. Bu minnoş şimdi bitirdi altı ayı oldu yedi aylık nereden başlasam ne öğretsem. Sayılardan mı başlasam renklerden mi, şekilleri mi öğretmeli hayvanları mı, telaşı sardı beni. Bebeğim büyüyor ben geç kalıyorum hiç bir şey yapamıyorum nolcak şimdi  telaşı kafamı yiyip bitiriyor. Bir sürü kitap almam lazım yok oturma odasına okuma köşesi yapmam lazım, yok şu tarafı oyun köşesi yapalım, bu köşe kış köşesi kalsın ortaya su şişesi dikelim modunda delirmek üzereyim. Eğitim sitemlerini araştıralım bak montessori varmış süpermiş bi de şu varmış übermiş modundayım.

Beynimde kemirgenler mi yaşıyor yoksa bana mı öyle geliyor. Ben bu kadar beceriksiz bir tip de sayılmam aslında. Doğan'a bunları söylediğimde sanki benim düşündüklerim tamamen halüsinasyonmuş gibi suratıma bakıyor ve şöyle diyor "ev gayet temiz derli toplu, akşam yemeği de güzel olmuştu, Asya'da gayet mutlu bir bebek sorun yok" diyor. O an anlıyorum ben kesinlikle şizofrenim bütün depresyonları ben kurguluyorum :)

İşin özü şu ki bir şey yapmalı.
Önce takıntılı bir anne olarak minnoşa kitap almak ile başlayacağım 6-12 ay arası kitap önerilerine şiddetle açığım.
Eylül geldi okullar açılacak hemen fizikten özel ders vermeye başlamayalım bu bir ilandır ihtiyacı olana duyurulur. Klasik tabirle her seviyeye uygun özel ders itina ile ve zevk ile verilir.
Bir de ev işlerine yardımcı bir bayan bulduk mu oh mis.
Bak  ne depresyon kaldı ne bişiy.

Minnoş uyandı gidip onu emzireyim.
Yarına misafir var ev silip süpürülecek ucundan azcık başlayayım, yarın için menü oluştursam hiç fena olmaz, akşama da yemek yapılacak, bir de doktor randevusu var ona da yetişilecek, depresyonum geri mi geliyor ne :) İMDAT !!!

Fotolar eskilerden....

 
minnoş tam bir aylık :)


Hesapladım doğalı tam 76 saat 37 dakika olmuş :) 


12 yorum:

  1. :)) İlahi Güz
    Öncelikle imreenek okudum ben senin depresyonlarını :)
    Keşke evde olsamda hergün ev süpürsem :)

    Evde olduğun sürece bolbol sarıl kuzuna, gezin, tozun. Kıymetini bilin vaktinizin.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Benim depresyonlarım çalışan anne deprestonları yanında devede kulak kalır haklısın valla. Tüm anneler bebişleri ile özgürce zaman geçirebilse keşke.

      Ev süpürme işine gelince Asya uyuyunca ses olur diye süpürülmüyo, uyanınca onunla oyun oynamaktan süpürülmüyo :))

      Gezmeye gelince en çok yaptığımız şey o zaten bak hiç bahsetmişmiyim gezemiyorum depresyondayım diye :)) o konu depresyon sebebimiz değil canım.

      Sil

  2. Bir çocuk doğdu bir anne oldu...hoşgeldiniz anneliğe, annelikle açılan yeni kapılara
    .... süpürmeye,oynamaya,evde olmaya ona buna değil ama ben en çok "emzirme" durumunda olmaya takıldım.... ne güzel bir hazdır o, yaşamın en değerli an'ı dır ....
    an'larınızı keyifle yaşarsınız inşallah
    hoşgeldiniz her anlamda

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hoşbuduk ne güzel demişsin "bir çocuk doğdu, bir anne oldu" diye
      Bu arada emzirmek en büyük terapi ondan daha güzel bir duygu bilmiyorum hayatta
      Emzirebildiğim için şükrediyorum başka da sözüm yok.
      Aman yanlış anlaşılmasın

      Sil
  3. yok yok durma depresyona bekle bir şöyle sakin ol hele :) öncelikle bloğuma iyiki gelmişsin ben de seni buldum yazını okur okumaz yorum yapmak istedim. Şu bebeğim 7 aylık oldu aman geç mi kalıyorum telaşesi beni de sarmıştı zamanında şimdi bakınca boşunaymış diyorum. Herşeyi zamanı gelince öğreniyorlar zaten. Renkleri öğreteyim, sayıları öğreteyim diye kasma da kendini en başta kitaplarla donat bir köşeyi ki kitapları sevsin kuzu diğer şeyleri zaten öğrenecek. Bir de amacın öğretmek değil de eğlenmek olsun nacizane bir tavsiye. Evdeyken daha çok şey yapılacakmış gibi geliyor ama olmuyor bilirim. Bebek belli bir yaşa gelene kadar da düzen tutmuyor evde olsan da olmasan da onu da bilirim :)) Şimdi yarın tatil ya mesela bir yığın iş var evde beni bekleyen ne kadarını yapabilcem acaba merak içindeyim :))) 2 yıl izin de süper ama bence devletin en güzel yanı bu ;)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Selcen kitap için öneri bekliyorum senden. Şu yumuşak kumaş kitaplardan var şimdilik elimizde ama yeni kitaplar almalıyım farkındayım bana yardım et nerden başlamalıyım, hangi kitapları almalıyım?
      Yarın için sana şimdiden kolay gelsin diyorum.
      Devlete gelince en güzel yanından ziyade tek güzel yanı bu iki senelik izin durumu :)

      Sil
  4. Yaa işte davulun sesi uzaktan hoş gelir misali aynı hevesle bende evimin kadını çocuklarımın anası olacam dedim. Karıyerde neymiş parada neymiş heyttttt. 8 sene oldu hala alışamadım. Ha arada çalıştım iki çocuk arasında ama inan hiçç sarmadı çalışmak. Bu durum arafta kalmak gibi birşey, ne ev hanımı olabildim ne içimde çalışma istegi duydum. Fazla açarsan arayı alışıverirsin haberin olsun:)) şimdi Veterinerlik yapmayı hayal bile etmiyorum o pisliğin içinde tezeklerde yuvarlanmak nasıl olucak diyorum mis evimde otururum yada seneye ecemde okula başlayınca bir cafe acarım diye avutuyorum kendimi işte....

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Şu cafe açma işi süper fikir valla inşallah yapabilirsin. Senin ikilemlerin sekiz senede bitmediyse benim bu duruma iki senede alışabilmem pek mümkün gözükmüyor. Hadi hayırlısı :)

      Sil
  5. valla gıpta ettim sana bir kadın sıkıntısını üzerindeki baskıları ve inan bana bu doğru umursanmamazlığı(yani kimse seni anlamıyor gibi hissediyorsun anladığım kadarıyla)
    bu kadar ii anlatabilir bravooo..
    senden 2 farklı yanım var sen öğretmen olmuşsun ben işletmeci
    sen anne olmuşsun ben bu kadar bunalımın sıkıntının içine çocuk yapmama kararı almış
    biriyim benimde evleneli 2 sene oldu evlenmeden önce bebek kıyafetleri dükkanım vardı
    eşim orayı kardeşine bıraktı ve bize emlakçı açtı sonuç ben eve hapis oldum
    annem uzakta kaygana altın günlerinde dedikodularda benide istiyoryanına
    ben ona katılırmıyımmmm assssssssslaaaaa
    sonuç evde işten bunalmış yapayalnız bir kadııınn
    yanlız değilsin...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bebek kıyafetler satan bir dükkan mı şu an öyle bir işim olsa ne sevinirdim, alırdm Asyayı giderdim işime, dükkanın modeli olarak da süslerdim benim minik kuşu süper olurdu.
      Umarım bunalımlar, sıkıntılar geçer gider de bebek gelir bunlar yerine
      Kendini anlaşılmıyor hissetmen normal sanırım bu ikilemi her kadın yaşamıyor
      Bizim gibi tam olarak seçmini yapamamışlar azınlıkta olabilir ama görüldüğü üzere yalnız değiliz.

      Sil
  6. yok canım yaa, işe başlayınca da çalışan anne depresyonuna giriyor insan :) sen iyisi mi bebişinin sana en çok ihtiyacı olan bu iki yılın tadını çıkar onunla :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. :) vallahi doğru söylüyorsun. Bırak işe gitmeyi içerde uyuyorken bile özlüyorum minnoşumu

      Sil